Fietsen met mijn vader 29-12-2015

Heeft heel lang geduurd, maar het is er toch van gekomen: samen met mijn vader een eind in de omgeving fietsen. Om goed kwart over 8 stond hij al op de stoep. Ik was de avond tevoren lat thuisgekomen (wezen eten in Amsterdam met Marc Wille) en pas rond een uur of 1 naar bed gegaan. Toch snel opgestaan; wat gegeten, alles klaargemaakt en rond een uur of half elf zaten we op de fiets.
Via Driel richting Heteren bij de A 50 zijn we de Rijn overgestoken. Via Heelsum en Wolfheze richting knooppunt 70 gefietst. Even daar voorbij zit Planken Wambuis, waar we de fiets neegezet hebben om even wat te eten. (kwart over twaalf). Helaas zat het restaurant helemaal vol, dus besloten we verder te fietsen en ergens anders iets te eten. Buitengekomen kon ik mijn fietssleutel nergens vinden. Niet in een van mijn broekzakken, niet op de grond, nergens te vinden. Weer naar binnen gelopen, niks gevonden. Naar buiten nog niks; tweede keer naar binnen en daar lag hij: op de grond. Phew!

We zijn veredre gefietst over de A12 en langs de Amsterdamseweg bij het Van der Valk hebben we geluncht. Over de bediening zullen we het maar niet hebben. Het duurde lang, ze letten totaal niet op en echt vriendeijk al helemaal niet.Toch lekker gegeten.

Vanaf de Amsterdamseweg naar knooppunt 45 gefietst en door over het Rozendaalseveld naar de verzamelplaats voor het vrijdagavond hardlopen. Vandaaruit via kasteel Rozendaal langs Ciko en de Apeldoornseweg weer naar huis.
We hebben heel rustig aan gefietst en daardoor ging het me ook heel makkelijk af.

Stats: 58.35km/3.45.43u/15.51 gemiddeld (echt heel rustig aan dus) Max 35.47.

Richting Haarlem - tot Leersum... (19 dec. 2015)

Quinten kwam de dag tevoren spontaan met het idee om richting Haarlem te fietsen. Zaterdag de 19e had mijn vader een kerstborrel gepland voor ons (broers en de kinderen van Corrie). Zo'n idee laat ik niet aan me voorbijgaan hoewel ik wel wist dat het heel zwaar is als je al lange tijd niet gefietst hebt. Het is bijna 120 kilometer en dat uis gewooon een stevig stuk.

Maar: zaterdag om 7 uur opgestaan en goed kwart over 8 zaten we vol goede moed op de fiets. Quinten had een heel goed humeur en we hebben hartstikke gezellig gekletst. Via de Drielsedijk zijn de we A 50 overgestoken (meteen daarna verkeerd gereden; we moesten nog verder de snelweg volgen inplaats van direct linksaf het bos in) Na de brug richting Heelsum, Renkum en parallel aan de Rijn gefietst richting Wageningen. Vanaf daar hebben we de LF4 gevolgd richting Elst en Amerongen.

Helaas, in Leersum was Quinten helemaal kapot. Hij moest zelfs spugen en het was duidelijk dat het niet meer ging. Daar hebben we gezocht naar de spoorlijn. Ik dacht dat in Maarn wel een station zou zijn, maar dat bleek pas in Maarsbergen te zijn. We moesten dus nog meer dan 15 kilometer fietsen, inclusief kleine omweg bij Maarn (tussen het spoor en de A12). Quinten had er grote moeite mee, maar hij heeft het wel gehaald. Het begon ook nog te regenen.
In Maarsbergen hebben we de trein genomen richting Arnhem. Dat ging uitstekend; kosten vielen mee en we hoefden ook niet vreselijk lang te wachten. en uiteindelijk waren we goed kwart over twee weer thuis.

Stats: 55.17 km../3.30.50 u gefietst/gem. 15.70 (niet verbazingwekkend gezien het laatste deel) Max: 31.50km-u

Rijn-Waalpad 31-10-2015

Een week of drie geleden  zag ik dat het Rijn-waalpad bestond. Het is recent aangelegd en is wat de naam zegt. Het is een prachtige plak asfalt tussen Nijmegen en Arnhem en vandaag ben ik richting Nijmegen gefietst. Het pad is nog niet helemaal af, maar wel mooi om te fietsen. Vanaf net voorbij Rijkerswoerd ga je richting zuiden en vervolgens fiets je door Lent en Ressen (prachtig dorp trouwens) richting Nijmegen. Bij Ressen ga je onder de A325 door en fiets je langs de andere kant. Daar fiets je richting de nieuwe brug, waarna ik aan de noordkant van de Waal over de Waalbrug ben gegaan. Vervolgens direct langs de Waalkade, stukje door Nijmegen en toen via de nieuwe brug weer terug richting Bemmel. Zelfde weg terug langs de F325, wat de naam is die aan het fietspad gegeven is.

34,32 km gefietst/1 uur, 46.56/19,26 gemiddeld en max 30,96.

Arnhem - Voorthuizen met Quinten

Mijn moeder had een weekendje in Voorthuizen gepland met de hele familie, en Voorthuizen ligt krap 50 kilometer hiervandaan. Hele mooie gelegenheid dus om daar samen met Quinten heen te fietsen!
We werden rond 4 uur verwacht; het zou ongeveer 2,5 tot 3 uur fietsen zijn dus we vertrokkken om12.20u. Het eerste deel ging langs heel bekend terrein: via Driel, langs de Rijn via de brug over de A50 richting Heelsum, Daarna langs het golfterrein en na Wolfheze onder de A12 doorgegaan.

Vervolgens via Mossel en langs Kootwijkerbroek om goed kwart voor vier aangekomen. Vlak voor we er waren hadden we behoorlijk honger en juist op dat moment fietsten we langs een Burger King. Dan blijkt een losse whopper bijna net zo duur als een menu. Dus met volle maag fietsten we weer verder en bleek onze bestemming maar 4 kilometer verder te liggen. We hadden zeker geen honger toen we aankwamen.

Mooi tochtje, vrijwel helemaal door de bossen. 49,38 km gefietst;2.48.39 min op de fiets gezeten met een gemiddelde snelheid van 17.56.Maximaal 26.57.

Fietsen door Engeland, Frankrijk en Belgie. Augustus 2015

Dag 0. Hoek van Holland - Brentwood

Uiterlijk 9 uur 's avonds moesten we op de boot vanuit Hoek van Holland zijn. Vooraf had ik zitten denken of ik ook naar Hoek van Holland op de fiets zou gaan. Dat is zo'n 150 km, maar op basis van de oefentochtjes (ging heel moeizaam, kapot na 53 km fietsen) die ik de week ervoor had gemaakt (zie vorige posts) leek het me een stuk verstandiger om me te laten wegbrengen. We hebben ruim de tijd genomen en iets na 8 uur kwamen we aan in HvH. Daar zag ik dat ik een gemiste oproep plus SMS va Rob had ontvangen. De trein had vertraging, dus hij wist niet zeker of hij het ging halen. Het bleek al snel mee te vallen en uiteindelijk was hij toch op tijd.

Sander, Reinout en Ezrah zaten vlakbij in een restaurant te eten en Reinout fietste even mijn kant op om me op te komen halen. Daar even gezeten en toen de boot op. Rob kwam er vrij snel achteraan. Je fietst bij het inchecken dwars tussen de auto's door; er is geen aparte fiets opgang. Beetje vreemde gewaarwording maar het voelde niet erg onveilig. Er gaan ook relatief heel weinig fietsers mee aan boord en daarom waren er nou niet direct goede stallingen voor de fiets.

Er waren twee hutten gereserveerd. Ik zat samen met Ezrah en Rob in de ene hut, Sander en Reinout in de andere. Het weer was goed genoeg om bij vertrek lekker buiten te zitten met bier. Toen het te koud werd zijn we naar binnen verhuisd en daar hebben we nog tot een uur of half een gezeten. Ook binnen was een aparte rookruimte.

Dag 1. Harwich - Brentwood

Om ongeveer vijf uur werd ik al wakker; de boot bleek al aangekomen te zijn. Daarna nog wel wat geslapen, maar onrustig.  Goed 6 uur opgestaan; even gedoucht en naar het restaurantdeel om een kop koffie te pakken. Alleen Ezrah heeft daar ontbeten. Strak 7 uur wordt er omgeroepen dat iedereen van boord moet en dan komt ook meteen de hele meute in beweging. Tassen pakken en zien dat je bij de fietsen komt. Sander stond er al en die had al ruzie met een Engelsman tegen wiens fiets wij onze fietsen aan hadden gezet. Was behoorlijk pissig. Klein schrikmomentje toen ik eerst mijn fietssleutel niet kon vinden, maar die bleek toch gewoon in mijn stuurtas te zitten.
Om van boord te komen moet je je helemaal tussen de vrachtwagen manoeuvreren. Je voelt je heel klein; je past er maar net tussendoor met je stuur. Van de boot af was het erg rommelig en onduidelijk waar je nou precies moet zijn. Nog eenmaal je paspoort laten zien, en dan konden we Harwich in. Waar we als eerste doorjheen fietseten, was een armoedige, winderige buuirt. Veel rommel en het zag er allemaal verwaarloosd uit. Na een kilometer of 3 waren we Rob en Ezrah kwijt. Die waren rechtdoor gefietst waar wij af waren gegaan. Meteen bellen en 10 miniten later waren we al wer bij elkaar.
Deze dag was een fors eind fietsen. De inschatting was dat het zo'n 120 kilometer zou zijn.
Plaatsen waar we langs gekomen zijn: Little Bentley, Mandon, gegeten en ontbeten in Colchester. (daarvan dachten we dat het zo'n 20 km zou zijn en dat bleken er 40 te zijn. Toen maakt ik me wel behoorlijk zorgen om de dagafstand! Achteraf bleek dat overigens prima te kloppen met zo'n 125 km.) De dame van de bestelling schrok hevig van het feit dat ik geen ei bij mijn English breakfast wilde. Gelukkig kon het wel en kreeg ik in plaats daarvan een extra sausage. Lekker gegeten, buik vol en weer verder.
Het landschap werd geleidelijk aan wat bevolhter; heel afwisselend met veel stijgen en dalen. Veel huizen en schuren die in Nederland allang afgevroken zouden zijn. Wel erg authentiek zullen we maar zeggen.

De volgende stop was bij Heybridge Basin, een klein havenplaatsje. Veel dagjesmensen. Lekker patat gegeten bij The Old Ship (daarnaast was the Jolly Sailor). Daarna een stukje noordwaarts langs een smal kanaal; veel wandelaars met honden. De eerstvolgende plaats waar we doorheen kwamen was Chelmsford, een wat troosteloos stadje. Veel straten zonder bomen.
Na Chelmsford reden we door allerlei smalle weggetjes en over een bruggetje waar een paar centimeter water op stond. Auto's aan de andere kant va het bruggetje wachtten keurit totdat wij gepasseerd waren. Ezrah fietste achter mij en op het moment dat hij erover ging hoorde ik een harde vloek. Ik dacht eerst dat hij was aangereden. Ik zette de fiets op de standaard en liep terug en zag dat hij in de plas onderuitgegaan was. Hij kon amper nog lopen. Einde fietstocht dacht ik voor hem. Qua fietsen bleek het echter enorm mee te vallen:dat ging eigenlijk prima.

We kwamen aan in Brentwood. Na een poos zoeken en drie rondjes verkeerd gereden te hebben kwamen we bij het keurige hotel aan, gerund door drie dames die wel heel erg hun best deden om het ons naar de zin te maken. We kregen het idee dat we de eerste gasten ooit waren, maar dat bleek toch
niet het geval te zijn. Kamer gedeeld met Sander. Ezrah kon nog amper lopen, maar de dames in het hotel waren zo vriendelijk om hem even te brengen. Bij een italiaan gegeten; een vriendelijke Engelsman leende hem een kruik om zo even een sigaretje buiten te kunnen roken.

Het zag er naar uit dat Ezrah niet verder kon fietsen. De volgende daag zou hij eerst naar een dohter toe moeten en  dan naar alle waarschijnlijkheid met de trein naar Londen en verder zouden we het dan wel zien. De volgende ochtend bij het ontbijt had hij echter besloten om alsnog te gaan fietsen. Ik had er weinig vertrouwen in dat het goed zou gaan maar al snel bleek dat het gewoon prima ging. Lopen was nog steeds moeizaam maar fietsen ging eigenlijk prima.

Dag 2. Brentwood - Londen.

Qua fietsen weer een compleet andere dag. Het eerste deel leek nog wel veel op de vorige dag. Erg mooi was bijvoorbeeld een heel langgerekt recreatiegebied (Ingrebourne Valley) waar uitstekende fietspaden waren aangelegd. Daarna kwamen we in de voorsteden van Londen aan en dat was een heel ander verhaal. Van alles gezien: armoe, vage industrieterreintjes, veel, heel veel zwerfafval. Langzaam ging dat over in wat nettere maar nog steeds wat deprimerende buurten. Overigens vind ik dat wel erg mooi en leuk om te zien.

Vandaaruit kwamen we bij de Thames aan; vanuit de verte kun je Canary Wharf al zien liggen met de wolkenkrabbers. Vliegveld Londen City airport ligt vlak aan de rivier; veel dichterbij de stad dan je zou verwachten. Daar hebben we even staan kijken naar de landende vliegtuigen.
Het volgende stuk ging door het havengebied van Londen die heel mooi was getransformeerd tot woongebied. Erg leuk om doorheen te fietsen; je fietst kriskras langs het water en tussen de huizen door. Enorm veel hardlopers daar. Meteen daarna en eigenlijk vrij onverwacht kom je dan aan bij de Londen Bridge waar je over de toeristen struikel. Heel erg druk; wel even een

leuk praatje gehad met een Nieuw Zeelander die over de wereld fietste op zijn fatbike.

Door Londen fietsen was erg leuk; je moet behoorlijk opletten en vooral duidelijk aangeven welke kant je op wilt, maar het ging goed. Je komt achter elkaar door allerlei overbekende plekken: St. Pauls wat verderop, Big Ben, The Eye, Houses of Parliament, Westminster Abbey, Buckingham Palace en dwars door Hyde Park. Goed half drie kwamen we aan bij het hotel. Mooi pand, afgeleefd van binnen. Er was even wat consternatie over welke kamers we hadden en waar we de fietsen konden laten. Uiteindelijk namen we een 5 persoonskamer waar de fietsen konden staan en Ezrah en Rob gingen slapen en ik sliep met Reinout en Sander op een driepersoonskamer.
Snel omkleden om nog op tijd te zijn voor de national Gallery die om 5 uur sluit. Om de hoek bij het metrostation snel een panini gegeten en kwart voor vier waren we bij de national Gallery.

De national Gallery bleek een aantal zalen geloten te hebben wegens een staking van de suppoosten. De Hollandse meesters waren dus helaas niet te zien. Jammer.

Na drie kwartier had ik alles wel zo'n beetje gezien en heb ik lekker even buiten gezeten op Trafalgar Square. Lekker mensen kijken en op terras gezeten.  Wat later kwam de rest er ook bij zitten en heeft

Ezrah na enige overreding van Reinout de metro terug genomen en zijn wij terug gelopen door Londen.

Kensington en Chelsea zijn zo'n beetje de rijkste wijken die ik ooit gezien heb. Wat een kolossale hoeveelheid dure en exclusieve auto's! Lamborghini's Ferrari's, Rolls-Royces en Bentleys of het niks is. En ook nog exclusieve uitvoeringen. Aan de overkant van het metrostation in een pub hebben we gegeten en we kwamen Ezrah al snel weer tegen. Ondanks dat het hotel echt alle op kwaliteitsstandaarden tekortschoot heb ik prima geslapen.

Dag 3. Londen - Rochester

Rond half acht aan het ontbijt; vooral veel boterhammen gegeten en oploskoffie gedronken, die eigenlijk best lekker was. Verder was er een keukentje waar je zelf wat kon maken als je wilde.
Rond kwart over 9, bijna half tien zaten we op de fiets; behoorlijk aan de late kant. Via de Albert

Bridge staken we de Thames over. Langs de Thames fietsen we langs Battersea station (animals -Pink Floyd). Immens ding; zelfs het grootste bakstenen gebouw naar verluidt. Hij was deels gesloopt, maar wordt nu herbouwd om er een woon-winkelgebied van te maken. Ben benieuwd hoe het er over een jaar of 5 tot 10 bijstaat. Londen uitkomen bleek niet lastig maar wel heel tijdrovend: om de haverklap oversteken of stoplichten. Vooral toen we wat meer in de buitenwijken kwamen, was het een hele zoektocht naar de NCN en we zijn redelijk vaak teruggefietst om het pad weer te vinden. Hoe verder van het centrum, hoe slechter de paden. Tot Greenwich ging het nog wel, daarna werden de paden steeds vaker onverhard en begon het te regenen.  Greenwich ligt eigenlijk nog in Londen, pal onder het isle of Dogs. We bleven het meeste van de weg dicht tot heel dicht langs de Thames rijden. Soms door heel smalle, lastig te vinden paden en soms langes hele stukken dwars over vage industrieterreinen. In Ertih zijn we gestopt in een cafe. Was leuk; er waren twee mannen aan het biljarten. Allebei niet van het type overambitieus. Ze verklaarden ons voor gek: fietsen an sich al en dan nog met dit weer. Ik heb me er omgekleed en van de vrouw achter de bar een plastic tasje gekregen om mijn natte spullen in te doen.

Daarna werden de paden slechter: heel smal; heel veel plassen, onverhard en met stenen die je soms niet zag. Ik reed op gegeven moment keihard een openstaand putdeksel ik; harde klap op de velg. Mijn band liep gelukkig niet leeg maar ik maakte me wel zorgen of hij niet alsnog lek ging. Die dag ging het in elk geval goed.

Doordat we laat waren vertrokken en het allemaal niet meezat kwamen we pas om kwart voor zes aan. Het werd al schemerig dus ik had zelfs mijn achterlicht al aangezet.
Het hotel vonden we direct: het zat meteen aan het begin van de hoofdstraat. Het was oud, scheef en zo'n beetje alles was kapot of werkte maar half. ook de fietsen konden we niet op een afgesloten plaats kwijt, maar er werd gelukkig een plek vrijgemaakt waar ze in ieder geval redelijk veilig stonden. Ik was er niet helemaal gerust op, maar vooruit. Kamer gedeeld met Reinout. Zijn spullen waren wat vochtig geworden en om te drogen spreidde hij alles uit op bed, kast en waar niet meer. Wel bijzonder sfeervol en vlakbij de burcht in het stadje.  Gegeten (schiet me niet meer te binnen waar) en daarna samen met Ezrah en Reinout nog wat gedronken in een bar verderop in de straat.

Dag 4. Rochester - Canterbury.

We ontbeten even verderop in de straat met een dubbele portie sandwiches (deed de bediening even fronsen). We vertrokken laat: 10.20. Het bleef die dag droog; het landschap was heuvelig. Ik vond het erg mooi en afwisselend. De heuvels vielen me enorm mee: niet al te steil. Wel ben ik twee of drie keer afgestapt om verder te lopen omdat mijn fiets niet goed wilde schakelen. Van het voorblad was alleen de middelste goed te gebruiken. Overigens werkt het thuis allemaal weer prima, merkwaardig genoeg. Waarschijnlijk toch te veel zand en rotzooi er in gekomen. Goed halverwege waren we Rob en Ezrah kwijt: na een kwartiertje wachten ben ik teruggefietst. Rob bleek een lekke band te hebben, die hij inmiddels al weer gefikst had. De tocht voerde langs vissersplaatsjes en vakantie dorpjes en campings. Op een of andere manier zag het er allemaal toch behoorlijk troosteloos uit. Daar hielp het weer natuurlijk niet aan mee. In Faversham hebben we wat gegeten; lekker gezeten in een
binnenplaats.  Deze dag hebben we vooral landschappen en dorpjes gezien maar niets heel spectaculairs. Meer genoten van het landschap zelf. al gingen de laatste kilometers wel weer langs grote wegen. Wel een apart fietspad gelukkig.

Door alle vertraging kreeg Reinout het op zijn heupen: om 5 uur gaat de kathedraal van Canterbury dicht en we lagen op schema om het maar krap te halen. Hij fietste als een dolle door het centrum waar het wemelt van de toeristen en voetgangers. Er zijn geen ongelukken gebeurd maar dat lag niet aan Reinout. Bij de kathedraal kwamen we aan om kwart over vier, krap maar wel op tijd. Ik bracht eerst mijn tassen naar het hotel, terwijl de rest vast de kathedraal in ging. Bij het hotel bleek onze reservering totaal onbekend te zijn onder welke naam dan ook. Ik kon toch mijn tassen achterlaten en dan zouden we het later wel uitzoeken. Later bleek het het verkeerde hotel te zijn... we hadden bij een andere geboekt.

De kathedraal is ontzettend de moeite waard: het is een enorm ding en Reinout heeft me van alles verteld over ontstaansgeschiedenis en de verschillende fases van de bouw. Maar ook over het ontstaan van de anglicaanse kerk en Hendrik VIII. Ik heb niet alles onthouden, maar daar hebben we wikipedia voor.

Het hotel was oud, maar fantastisch: zeer vriendelijke mensen die heel behulpzaam waren bij het zoeken naar een goede plek voor de fietsen.  Die konden achter het hotel staan op een binnenplaatsje, dat weer uitkwam op het terrein van de kathedraal. Dat was 's ochtends wel even lastig: we moesten uiterlijk om 7 uur op de fiets zitten om de boot in Dover te halen en de fietsen konden alleen via de toegangspoort van de kathedraal naar buiten. De mensen van het hotel hadden ook dat keurig voor ons geregeld. Ditmaal had ik de eenpersoonskamer: ook hier weer prima geslapen.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden in het hotel zijn we door Canterbury wezen wandelen. Mooie plaats, maar natuurlijk veel toeristen. Aan de rand van het centrum was een ruine van een burcht en er waren ook wat vestingwerken.
Bij een italiaan hebben we gegeten. We werden geholpen door een hyperactieve Poolse dame. Heel grappig. Ze dacht dat Sander ook Pools was aan zijn uiterlijk te zien. Ik had het nooit zo gezien, maar blijkbaar wordt hij ook in Amsterdam vaker voor een Pool of Rus aangezien.
Daarna hebben we nog pal voor het hotel op het plein op het terras gezeten, tot een uur of twaalf volgens mij. Naast ons zat een Nederlands stel die we de dag op de boot weer zouden tegenkomen.

Dag 5. Canterbury - Dover - Diksmuide

Veel speling hadden we niet, want de boot ging om elf uur en die wacht niet.  Ik was vroeg wakker, spullen bij elkaar gepakt en vast naar beneden gegaan. Even bij mijn fiets gekeken en de achterband

bleek plat. Even balen, maar het achterwiel was zo los en de nieuwe binnenband lag er in een oogwenk op. Het oppompen kostte nog veruit de meeste tijd. Rob heeft me goed geholpen daarbij. Kwartiertje later konden we weg, dat viel dus allemaal enorm mee. Onderweg even snel wat gegeten, niet veel bijzonders, maar we waren dan ook ruim op tijd voor de boot.

Dover is niet veel soeps; wel een mooie burcht aan de rand van de stad maar verder is het een beetje saaie kustplaats. We waren heelruim op tijd, zelfs ruim een uur voordat we moesten inschepen. Samen met Sander een beetje rondgefietst over de pier die er lag.

Inschepen is weer nauwelijks berekend op fietsers, wat gezien de aantallen ook niet gek is. Je fietst weer pal tussen de vrachtwagens en ook het omzetten van de tickets ging niet op een heel efficiënte manier volgens mij. Toen we konden voorsorteren om de boot op te gaan stonden we naast dezelfde mensen die de dag ervoor in Canterbury naast ons op het terras zaten. Ze waren met een Triumph TR4 naar Engeland geweest voor een Triumph meeting.  Zo spreek je nog eens iemand.

Achter de boot vlogen meeuwen aan, die met precies hetzelfde tempo als de boot gingen waardoor het leek of ze roerloos in de lucht zweefden. Leuk om te zien.

Om 15.00 gingen we in Duinkerken weer de boot af. De haven ligt helemaal aan de zuidkant van Duinkerken, en je gaat dwars over het industrieterrein heen met allemaal grote olie opslagtankers en

verder helemaal niets of niemand. Wel had een oostblokchauffeur een poging gedaan om zijn truck door het gras te keren en was daarbij hopeloos vast komen te zitten in de modder.

Eenmaal voorbij Duinkerken was het landschap compleet anders dan het Engelse: vergezichten; opgeruimd, netjes en eigenlijk ook een heel vriendelijk landschap. Heel anders dan ik me voorgesteld had. In Bergues (ten oosten van Duinkerken) hebben we even wat gegeten op het dorpsplein. Een enorme hoeveelheid patat en wat snacks.

De verder tocht naar Diksmuide ging heel voorspoedig. Wind in de rug, nauwelijks verkeer en prima wegen. Het landschap wordt op een bepaald moment wel wat saai, en Diksmuide was toch nog wat verder dan gedacht. Ik fiets dan toch liever door kleinere landschappen of door een grote plaats.

Diksmuide is al van verre te zien aan het enorme oorlogsmonument dat er staat, de IJzertoren. Een 84 meter hoge toren met daarop AVV/VVK in kruisvorm. Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus.  Het was heel rustig, bijna uitgestorven in het plaatsje en het hotel was zo gevonden; het bleek eerder een appartement dan een hotel te zijn. We werden ontvangen door Ann, een zeer vriendelijke mevrouw die zelf op de benedenverdieping woonde (had ik het idee). Het appartement was supernetjes, alles hartstikke nieuw en opgeruimd. Voor we wat gingen eten heb ik mijn lekke binnenband even geplakt, wat een fluitje van een cent is als je lekker de ruimte en tijd hebt.

Verderop in de straat was een dorpsfeest aan de gang met een leuk bandje; daar hebben we lekker de avond gezeten, onderwijl een broodje worst gegeten en papegaai-bier (8%) gedronken. Heerlijke avond. Het tweepersoonsbed gedeeld met Ezrah.

Dag 6. Diksmuide - Vlissingen via Brugge.

's Ochtends bracht Ann een fantastisch ontbijt: heerlijk uitgebreid, van alles wat en meer dan genoeg!  Om goed kwart over negen vertrek uit Diksmuide. Vanuit Diksmuide rij je richting het noorden langs een kanaal, waar we heel wat wielrenners tegenkwamen. Vrij snel kwamen we aan in Brugge via een lange weg die recht naar het centrum leidde.

Brugge is werkelijk prachtig. Het is enorm toeristisch maar ook zeer de moeite waard. Vlak bij de kerk hebben we koffie gedronken met een wafel. Beetje chique tent waar we enigszins uit de toon

vielen maar met een ober die aan de lopende band leuke grappen maakte. In de onze lieve vrouwe kerk was een beeld te zien van Michelangelo - Maria met kind - daarvoor zijn we ook even kort naar binnen geweest. Vanaf Brugge loopt een kanaal richting Sluis. Dat was nog een behoorlijk eind rechte weg. Wel mooi, maar weinig afwisselend. Op het eind schold Reinout nog een familie de huid vol die naar zijn zin niet goed op zaten te letten. Rob was het er niet mee eens en ik ook niet. Sluis was ook erg druk; veel dagjesmensen. Het laatste deel Zeeuws Vlaanderen was heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik had een soort van polderlandschap in gedachten maar het was eerder een vakantiegebied met heel veel recreatie. Het weer

was erg fraai; niet te warm maar wel heel zonnig.
Goed half drie kwamen we aan in Breskens waar we goed half vier de vboor namen. deze boot was volledig ingesteld op fietsers en je kon de fiets dan ook goed vastzetten. Half uurtje varen en we kwamen aan in Vlissingen. Simone kwam vrijwel gelijktijdig aan en liep Sander, Ezrah en Reinout die al op de fiets zaten nog net tegen het lijf.

Al met al een geslaagde fietstocht. Vooral Engeland vond ik erg leuk om te fietsen. Het land is niet ingesteld op fietsers maar het landschap en vooral de afwisselendheid maakt alles goed. Engeland is wel veel rommeliger dan ik dacht. Heel veel zwerfvuil, achterstallig onderhoud maar ook heel mooie stukken.

6 augustus, Brummen - Arnhem

Onderdeel van de voorbereiding voor Londen. De dag ervoor ging het fiets heel zwaar, dus hopen dat het vandaag beter ging.
36.41 km./ 1:53:04u./ 19.32 km pu/ max 43.10.

Ging beter dan de dag er voor maar ik maak me nog steeds grote zorgen over de tocht naar Londen. Gelukkig zijn de dagafstanden niet zo gek lang.
Onderweg wel reetjes en loslopende paarden gezien.

Vakantie Rome juli 2015

Vrijdag 17 juli

Om goed half vier zijn we vertrokken. Dit was gelijk de laatste schooldag van Isabella, die tot twee uur school had. Simone was al vrij en ik zelf had de dag ervoor mijn laatste werkdag gehad. Met aardig wat passen en meten paste alles uiteindelijk toch in de auto. Deze auto (V40) is een stuk kleiner dan alle voorgaande maar vooral omdat de jongens niet meereden en ik daardoor de helft van de achterbank kon gebruiken, ging het er allemaal toch releijk makkelijk in. Vrij zicht door de achterruit iig.

In Basel hadden we een hotel geboekt en de weg daarnaartoe verliep zonder noemenswaardig oponthoud. Het hotel zat dichtbij de snelweg maar wel aan een behoorlijk drukke weg. We kwamen zo tegen tien uur aan; we hadden niet echt iets gegeten behalve broodjes onderweg. Het hotel zelf was een typisch overnachtingshotel met een tweepersoonsbed waarboven een hoogslaper waar Isabella (met wat tegenzin) op heeft geslapen.

De volgende dag zijn we rond een uur of 7 vertrokken. Niet echt wat gegeten, daat doen we onderweg wel. Vrij snel al kregen we de melding dat voor de Gotthard een stevige file stond, zowel via de TMC als op borden boven de weg. Daarom besloten we via de san Bernardino te gaan. Flink om (we wisten n iet precies hoeveel) maar in elk geval geen file. Het eerste deel ging heel snel, maar toen de navigatie eenmaal de nieuwe route oppikte, zagen we dat het maar liefst 100 kilometer extra inhield. Dat is toch gauw ruim een uur file. Ondertussen zagen we dat ook de grensovergang voor Chiasso helemaal vaststond. Ook daar hebben we weer flink vertraging opgelopen, waardoor we uiteindelijk pas om 1 uur Zwitserland uit waren. Normaal doe je daar een uur of 3 over als het meezit, maar nu dus goed 6 uur. Na Zwitserland is het nog ca. 600 kilometer rijden. Hier en daar wel een beetje vertraging gehad,maar niet noemenswaardig. Inmiddels was het wel ontzettend warm, ca. 40 graden maar liefst.

Uiteindelijk zijn we zo rond negen uur gearriveerd op i Pini. De mensen van Selectcamp waren er niet meer, maar we kennen de camping, De tent was zo gevonden. Om half tien zijn we in het restaurant gaan eten. 

Zaterdag 18 juli.

Zwembad. Boodschappen. Niks doen. Heerlijk.

Maandag 20 juli.

Naar tivoli geweest. Daar zijn meerdere renaissance villa's (Villa d'Este o.a.) maar in de burt is ook de Villa van Hadrianus, een Romeinse opgraving. Het was die dag werkelijk bloedheet, maar als je er eenmaal rondloopt heb ik er nooit veel last meer van. Het was er heel rustig, weinig bezoekers en daardoor alles goed te zien en prima foto's te maken. 

Dinsdag 21 juli. 

's middags in mijn eentje de jongens opgehaald vanaf het vliegveld. Op de ringweg (grande raccordo annulare) stond het verkeer hopeloos vast. Ondanks dat ik ruim de tijd had genomen moesten de jongens dus best even wachten op mij. Halverwege de file dacht ik een snellere afslag te nemen, maar ik raakte op een industrieterrein terecht waar geen afrit was. Een boze italiaan maakte me dat op niet mis te verstane wijze duidelijk. Helaas daarna weer de file in. De vliegreis van de jongens was weer goed verlopen/Mag ook wel, Laurens is inmiddels 20 en Quinten 19.

Donderdag 23 juli.

Eerste dag Rome in: thuis hadden we al tickets gekocht voor het Vaticaans museum waardoor we zonder wachtrij naar binnen konden. De auto geparkeerd onder villa Borghese en met de metro richting Vaticaan. 

Dit keer het Vaticaans museum goed bekeken. Het is iedere keer weer indrukwekkend om te zien hoeveel er te zien is en hoe mooi de collectie ook is. Ook het gbouw zelf en het interieur zijn fenomenaal. Met name de Stanze van Rafael; we hebben de tijd genomen om de informatie die in de Capitoolgids staat te lezen om beter te kunnen begrijpen wat je nu precies ziet.

Daarna in een straat in de buurt in de noordelijke richting wat gegeten en gedronken. Daarna ben ik met de jongens teruglopen via een omweg langs de Engelenburcht en de Ara Pace (niet in geweest, wel het Piazza di Popolo vanaf een afstand gezien)  waarna we afgesproken hadden bij de Spaanse trappen. Simone en Isabella waren een beetje wezen shoppen en met de metro terug in plaats van lopen.

Vrijdag 24 juli.

Waarschijnlijk naar het winkelcentrum Porta di Roma geweest. Daarna: regen!

Zaterdag 25 juli

Met Quinten en Laurens Rome in geweest. Ik heb de auto weer bij Villa Borghese neergezet. Vandaar met de metro en uitgestapt bij station Piramide. De vorige keer dat we hier waren kwamen we net te laat bij de protestantse begraafplaats; die sluit om 4 uur. Deze keer waren we wel op tijd en hebben het graf van Keats gezien/ Percy Bysshe Shell gemist. Mooi kerkhof, bijzonder sfeervol. De Piramide was gerestaureerd en zag er als nieuw uit. 

Daarna de Tiber over naar Trastevere, waar w de route uit de capitoolgids hebben gevolgd. De eerste kerk die we tegenkwamen, was de St Cecilia in Trastevere Er was juist een bruiloft aan de gang, dus naar binnen konden we niet. Wel een mooie en blikbaar ook heel oude kertk (5e eeuw!). Daarna de st Maria in Trastevere en een andere kerk waarvan ik de naam niet weet. Leuke wijk; precies wat ik me er van had voorgesteld met nauwe straatjes en relatief weinig toeristen. We hebben vlakbij het Piazza di san Cosimata wat gegeten: Laurens en ik pasta en Quinten bruschetta met funghi maar vooral veel, veel mozarellla. Flink eind doorgelopen onder de Porta Settimiana door en weer terug. Daarna verlaat je Trastevere en gaat et behoorlijk omhoog. Het was bloedheet, maar er waren zat plaatsen waar je de waterfles kon vullen en wat kon drinken.

Er zijn twee prachtige uitkijkpunten: de eerste bij de Fontana dell' aqua Paolo. Veel foto's gemaakt daar. De tweede is bij het monument voor Garibaldi; dat ligt nog iets hoger en het uitzicht is nog weer mooier.

 Ben je daar, dan is het nog een klein stuk lopen naar het Vaticaan. Daar waren we de donderdag al geweest, dus we zijn eerder afgeslagen richting Tiber. De brug zuidelijk van de Ponte di Angelo genomen en langs de Tiber naar het Piazza di Popolo gelopen. De obelisk stond in de steigers dit keer, maar de tweelingkerken niet; vorige keer was de linker in onderhoud maar die zag er nu weer  prachtig uit.

Ook snel de Chigli kapel bekeken in de Santa Maria di Popolo. Ik ben er niet zeker van of ik deze nu al had gezien of niet, maar ik ben er in elk geval tweemaal tevergeefs geweest: eenmaal was hij in restauratie, de andere keer was de kerk nog dicht.
Daarna zijn we naar de Spaanse trappen gelopen en zijn we weer teruggegaan.

Maandag 27 juli. Forum - Palatijn - Collosseum.

Het was weer lekker heet deze dag, tussen de 35 en 40 graden. We hebben de auto weer in Villa Borghese neergezet; inmiddels kan ik de parkeergarage bijna zonder de navigatie vinden. Metro richting Colosseum. De rij voor het colosseum was niet zo lang als ik ze eerder had gezien; wij zijn meteen doorgelopen naar de ingang van het Palatijn, tegen de stroom in van honderden toeristen. Veel Japanners en Chinezen. De rij bij het Palatijn was heel kort; volgens mij hooguit 5 mensen voor ons en binnen 10 minuten waren we dan ook binnen. Het palatijn was rustig; volgens mij staat het niet op het rijtje van veel toeristen en wij waren er zelf ook niet eerder geweest. Toch is het zeker wel de moeite waard; niet alleen vanwege de resten (beetje vergelijkbaar met de Villa van Hadrianus) maar vooral vanwege de uitzichten. Het Palatijn is een heuvel en zowel Circus Maximus als het Forum en Colosseum liggen lager. Ook heb je goed uitzicht op Trastevere en het Janiculum waar we twee dagen daarvoor waren geweest.

 


Aan de andere kant van het Palatijn heb je een mooi uitzicht over het Forum, het Colosseum en de rest van Rome.

Het forum verschilt als dag en nacht met het Palatijn: superdruk. Wel veel te zien. Doordat we het van boven al bekeken hadden met de kaart uit de Capitoolgids er naast gingen we er redelijk snel doorheen. Het was superheet, dus Laurens, Quinten en ik hebben het westelijk deel van het forum alleen doorgelopen.

Na het forum hadden we best honger, dus hebben we in de buurt iets te eten gezocht. Een paar straatjes verderop was een soort fastfood lasagne tent: lasagnam. Prima te eten; wel een wat vreemde combinatie: patat (erg lekker!) met lasagna. Even lekker kunnen zitten plus allemaal naar de wc.





Laatste trip was het colosseum in: daarbinnen was het echt bloedheet. Bovendien merkte ik dat mijn kop aardig oververhit aan het raken was. Van binnen is er in het Colosseum eigenlijk niet zo heel veel te zien. Volgens mij zijn we er zo'n drie kwartier binnen geweest.
Daarna richting metro en weer richting camping.

Woensdag 29 juli.

's ochtends Laurens en Quinten naar het vliegveld gebracht. De rit verliep heel wat sneller dan de eerste keer, waardoor we ruim te vroeg op het vliegveld waren. Ik heb nog een minuut of tien bij ze gezeten in de restauratie, en daarna zijn ze meteen ingecheckt.

Donderdag 30 juli.

Isabella begon zich een beetje te vervelen op de camping: Laurens en Quinten weg en de eerste week had ze nog twee vriendinnetjes om mee te spelen: Savina en Christa, maar die waren maandag ook weer naar huis vertrokken. Dus bedachten we om naar Euroma II te gaan en daarna naar de catacomben aan de/ in de buurt van de Via Appia. dat is behoorlijk in de buurt. Euroma II viel behoorlijk tegen eerlijk gezegd. We hebben er wat gegeten (mac).

De catacomben liggen veel meer richting centrum, maar de omgeving waar je doorheen rijdt lijkt behoorlijk landelijk. De straat zelf is smal, bestraat met keitjes en op veel stukken heb je zowel links als rechts een oude muur aan de zijkant. Heel mooi.

Het plan was om naar de catacomben van san Sebastiano te gaan, maar in de buurt van de ingang was niet goed een parkeerplaats te vinden. Rondje gereden, weer bij de ingang uitgekomen en vlak naast de ingang stond een aanwijzing naar een parkeer terrein; dat lag echter dichter bij de catacomben van Domitilla dus zijn we daar heen gegaan. Achteraf een bijzonder goede keuze. 
De toegang was alleen onder begeleiding van een gids en aangezien er geen Fransen waren en wij de enige Nederlanders, kregen we een prive rondleiding door Kris, een Vlaming. Hij deed me denken aan Reinout Rutte Hij begon de rondleiding door over een aantal symbolen uit te leggen wat ze betekenden. Tijdens de rondleiding kwamen we deze dan ook overal tegen. Hij betrok Isabella er op een heel leuke maniier bij, door steeds aan haar de vragen te stellen en uit te laten leggen.

In de catacomben was het lekker fris. De rondleiding duurde ongeveer drie kwartier. Helaas mocht je binnen geen foto's maken, maar het was bijzonder indrukwekkend. Slechts een klein deel van de catacomben is toegankelijk. Ik totaal bestaat het uit 20 km aan onderaardse gangen en lagen er ooit ca. 500.000 mensen in begraven.

Vrijdag niet veel gedaan.

Zaterdag 1 augustus.

Om exact 10 voor 8 zijn we de camping afgereden. De eerste kilometers gingen vlekkeloos: we konden lekker doorrijden. Pas bij Chiasso kwamen we in een file terecht. Dat leverde ongeveer een uur vertraging op. Voor de Gotthard werden we gewaarschuwd dat er ruim een uur en een kwartier file zou staan, maar we besloten toch door te rijden. Via de San Bernardino heb je dezelfde vertraging als er niks tegenzit. Uiteindelijk klopte het allemaal precies na iets meer den een uur file kwamen we de tunnel weer uit. We wilden (vooral ik) de volgende dag zo min mogelijk kilometers hoeven rijden, dus reden we door tot Bruchsal. Volgens de navigatie zouden we daar rond kwart voor tien aankomen en dat klopte. Helaas bleek het hotel vol te zitten! We hebben er bij de Burger King gegeten (we zaten op exact dezelfde plaats als Isabella en ik twee jaar daarvoor) en daarna zijn we weer gaan rijden, met een half oog op een eventueel hotel. Ik was moe, maar desondanks ging het toch best. Uiteindelijk kwamen we om 3 uur 's nachts thuis.